O κύριος Γουρλομάτης κατέβαινε τα σκαλιά με όση φόρα μπορούσε και με πολύ προσπάθεια να μην πέσει κάτω αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή σε ένα από τα δεκάδες δάση της χρωματοχώρας κάποιος άλλος έτρεχε ανάμεσα στα δέντρα και τους θάμνους με την ίδια ακριβώς ταχύτητα και με την ίδια ακριβώς προσοχή μην πέσει φωνάζοντας, «Άμο, Άμο τρέχα να δεις... γρήγορα βγες έξω!!!»

«Τι συμβαίνει;» ακούστηκε μια πολύ ήρεμη φωνή από το πιο μεγάλο δέντρο στο κέντρο του δάσους, εκεί ακριβώς που φυτρώνουν τα πιο ψηλά μανιτάρια και που τα καλοκαίρια γίνονται οι γυμναστικοί αγώνες των αλεπούδων. Και με το που ακούστηκε η φωνή δυο ακόμη πράγματα συνέβησαν ταυτόχρονα, ο μικρόσωμος τύπος που έτρεχε μέσα στο δάσος φωνάζοντας στον Άμο να βγει έξω έπεσε κάτω και την ίδια ακριβώς στιγμή ένας σκίουρος τρομαγμένος από τις φωνές άφησε ένα από τα φουντούκια που κρατούσε να του ξεφύγει και ...να πέσει στο κεφάλι του Άμο που εκείνη τη στιγμή έβγαινε από μια μικρούλα πορτούλα στα πλευρά του δέντρου!!!

Τώρα νιώθω κι εγώ λίγο μπερδεμένος με όσα συνέβησαν αλλά βέβαια εγώ εχω γνωρίσει και τον Άμο και τον φίλο του τον Ντροπ που έτρεχε μέσα στο δάσος τον κύριο Καφετί τον σκίουρο και εσείς μάλλον δεν ξέρετε καν γιατί μιλάω.

Λοιπόν, για να πιάνουμε τα πράγματα από την αρχή γιατί γέρος άνθρωπος είμαι και όλο και κάτι θα ξεχάσω. Ο κύριος Καφετής είναι ένας πολύ αξιοπρεπής σκίουρος με κόκκινο-καφέ γούνα που μερικές φορές γίνεται προς το γκρίζο αλλά αυτό μόνο τον χειμώνα, μια πολύ γλυκιά γυναίκα που μαγειρεύει καταπληκτικές καρυδόπιτες και κάθε φθινόπωρο φτιάχνει ένα ονειρικό γλυκό του κουταλιού με φουντούκια. Και βέβαια η οικογένεια συμπληρώνεται με τον αυτιούλι, ένα σκιουράκι πολύ ζωηρό με φουντωτή ουρίτσα και μεγάλα καφέ μάτια που κοιτάζουν τα πάντα γεμάτα περιέργεια.

Τι λέγαμε; Α, ναι! Αυτή η καρυδόπιτα είναι καταπληκτική και ειδικά αν βάλεις και παγωτό, και η κυρία καφετί βάζει μπόλικο σιρόπι και μετά παγωτό βανίλια από πάνω, να τώρα νιώθω να γλείφω τα δάχτυλα μου από την θύμηση. Ένα βράδυ που λέτε που είχα πάει να επισκεφτώ τον κύριο Καφετί, η κυρία Καφετί έβγαλε ... καλά, καλά πάλι ξέφυγα αλλά σας το είχα πει ότι εγώ είμαι γέρος άνθρωπος με πολλά πράγματα στο μυαλό μου και παρασέρνομαι από τις σκέψεις μου.

Λοιπόν για να δούμε, α, ο τρεχαλητός φίλος μας ο Ντροπ. Κανένας δεν ξέρει πως του βγήκε αυτό το όνομα γιατί το πραγματικό του όνομα είναι ο Τρεχαβουνακαικοιλαδεςγρήγορα Αδυνατούλης. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι πιο αταίριαστο όνομα δεν θα μπορούσε κανένας να έχει μια και ο Ντροπ μόνο βουνά και κοιλάδες δεν έτρεχε γρήγορα. Στρογγυλή κοιλίτσα και κοντά ποδαράκια δεν βοηθάνε σε τέτοια τρεχαλητά και μάλλον οι γονείς του είχαν μεγάλα όνειρα για τον κακομοίρη τον Ντροπ και του έμεινε αυτό το όνομα.

Τώρα θα μου πείτε πως γίνεται κάποιος που δεν τρέχει ποτέ του σε βουνά και κοιλάδες και πολύ περισσότερο δεν τρέχει ποτέ στο δάσος πως έτυχε να τρέχει μέσα στο δάσος και να φωνάζει δυνατά, «Άμο βγες έξω» τα βλέπετε; Καταλάβατε τώρα γιατί τρόμαξε τόσο πολύ ο κύριος Καφετής και του πέσαν τα φουντουκιά;

Labels: ovi blog, ovi magazine